Crataegus laevigata (Meidoorn)
Meidoornvruchten werden al door de prehistorische mens gegeten, zo blijkt uit archeologische vondsten. Deze doornachtige heester is inheems in Europa en Siberië, ingeburgerd in Noord-Amerika en algemeen voorkomend in de gematigde zones van het noordelijk halfrond. Meidoorn wordt ook ‘Hagedoorn’ genoemd omdat het werd gebruikt als omheining van een stuk grond.
Goed voor hart en bloedvaten
Meidoorn is een cardiotonicum, dit wil zeggen, een hartfunctieondersteunend kruid. Het vermeerdert de contractiekracht van de hartspier. Het verhoogt aldus het debiet van het hart wat in medische termen de ventriculaire ejectiefractie wordt genoemd. Flavonoïden en OPC’s (oligomere proanthocyaniden) zijn daar verantwoordelijk voor.
Kransslagaders zijn slagaders die om de aorta liggen en het hart zelf van bloed voorzien zodat het hart in staat is bloed door het lichaam te pompen. Meidoorn verwijdt de kransslagaders waardoor de doorbloeding van het hart verbeterd is en de zuurstofvoorziening van het hart verhoogd is. Het werkt tevens hartbeschermend doordat de weerstand tegen ischemie of zuurstofgebrek verhoogd is.
Bovendien is Meidoorn een antioxidant wat de bloedvatwanden beschermt tegen lipidenperoxidatie en vrije radicalen. Oligomere proanthocyaniden werken bindweefselregererend en stabiliseren het collageen dat rond de bloedvaten is gelegen. Deze medicinale kenmerken zijn de redenen dat deze plant voorgeschreven kan worden bij deze indicaties:
- Verminderde circulatie in kransslagaders
- Lichte tot matige angor pectoris of hartkramp
- Revalidatie na hartinfarct
- Preventie tweede hartinfarct
Niet alleen de kransslagaders maar alle bloedvaten, ook de haarvaten worden verwijd door Meidoorn. De beschermende eigenschappen tegen vrije radicalen en de bindweefselstabiliserende werkingen rond de bloedvaten maken Meidoorn een medicijn tegen de hierna genoemde indicaties die te maken hebben met bloed- en haarvaten:
- Perifere bloedsomloopstoornissen (etalagebenen, ziekte van Raynaud, winterhanden en -voeten, aderwandontsteking, aderverkalking)
- Cerebrale bloedsomloopstoornissen (oorsuizingen, duizeligheid, verminderd geheugen, concentratiestoornissen, verwardheid, hoofdpijnen door vaatspasmen, voorkomen van hersentrombose)
Door bovengenoemde eigenschappen is Meidoorn indirect zowel een medicijn tegen verhoogde bloeddruk als verlaagde bloeddruk.
Dit geneeskruid heeft tevens een anti-aritmatische werking, wat wil zeggen dat het de hartslag stabiliseert. Het verbetert de prikkelgeleiding, vermindert de prikkelbaarheid en vertraagt de hartslag. Flavonen die de nervus vagus stimuleren zijn hier verantwoordelijk voor. Meidoorn wordt soms de naam ´hartvaleriaan´ gegeven omdat het sedatief of rustgevend werkt op het hart. Deze genezende eigenschappen zijn de redenen dat het wordt ingezet bij goedaardige hartritmestoornissen, hartkloppingen, een te snelle hartslag en lichte vormen van een te trage hartslag (als ernstige hartaandoeningen zijn uitgesloten.)
